Het huis waar Lorentz woonde en Einstein ontving werd gebouwd aan het eind van de 16e eeuw en is Nationaal monument.
Zelfs de Perzische prunussen in de tuin hebben alweer een eeuw achter de rug. Het leek mij passend op een cementen achtergrond van een deur die eens naar de werkkamer van Lorentz leidde het eeuwigheidsvers van Bashō af te beelden. (zie Diary Note 55)
In een verlicht moment vat de dichter het verval van bladeren, de eigen tuin en de eeuwigheid van de natuur in enkele woorden samen:
Een blik in de eeuwigheid
ontdek ik in de gevallen blâren
in mijn tuin…
Ik vond daartoe de japanoloog en kalligraaf Owen Tjon Sie Fat bereid. Hij doceert kalligrafie in de Rotterdamse werkplaats Shofukan aan diegenen die ingewijd willen worden in deze discipline.
Een van de leerlingen zag een afbeelding van het gedicht van Bashō in het Lorentzhuis en bootste het na op een plank in zijn Japanse tuin in Zoetermeer. Het leek mij aardig deze afbeelding van een gedicht van de zwervende dichter Bashō in het verre en toch zo nabije Holland onder de aandacht te brengen.
Overigens publiceerde het buurtblad ‘Pangecras’ eerder over dit muurgedicht in de tuin van Lorentz.